1. Pradziad Gabrieli- Józef Chanel chciał oznaczyć swoje meble inicjałami, ale uznał wystruganie inicjałów "J.C." za świętokradztwo, więc podwoił literę nazwiska. Znak dwóch wielkich C 200 lat później wykorzysta jego prawnuczka, a na metki z tymi literami do dziś kobiety wydają tysiące.
2. Ojciec Gabrieli uciekł z własnego ślubu.
4. Rodzice chrzestni nawet nie znali rodziny Chanel.
5. Ojciec oddał ją wraz z dwoma siostrami do sierocińca prowadzonego przez siostry.
6. W klasztorze Gabriela nie radziła sobie z nauką szycia.
8. W klasztornym kościele wzrok dziewczyny przyciągał witraż z dwoma splecionymi ze sobą literami C.
9. Na posadzce w klasztorze widziała cyfrę 5 (która później przyniesie jej miliony) oraz gwiazdy, Słońce i Księżyc. Wiele lat później nazwała swoje ukochane psy nazwami tych ciał niebieskich.
10. Dzieciństwo upłynęło jej "pod patronatem Maryi". W wieku 12 lat została przyjęta przez kongregację Najświętszego Serca Maryi, potem przez Zgromadzenie Najświętszej Panny, a pierwszą pracę dostała w zakładzie krawieckim "Pod Najświętszą Maryją".
11. Zatrudniła się jako poseuse (śpiewała między występami profesjonalnych śpiewaczek) w kawiarni. Wykonywała utwory: "Czy kto widział Coco na Torcadereo?" i "Ko Ko Ri Ko". Domagając się bisów publiczność skandowała CO-CO. Przezwisko przyległo do Gabrieli do końca życia, a nawet dłużej.
12. Gabriela nie lubiła tego przydomka.
13. Za występy w kawiarni została wyrzucona z pracowni krawieckiej, gdyż jej działalność nie jej godna szyldu pod którym się mieściła.
14. Gabriela od zawsze kochała prostotę. Zniechęcona widokiem bogatych w kwiaty, pióra i inne ozdóbki kapeluszy, robi sobie własne.
15. Podobały się one jej przyjaciółką, które poznała po zamieszkaniu u zamożnego Stefana Balsana (obaj przekonywali, że nic między nimi nie było). Robiła je dla nich. Kapelusze cieszyły się dużym powodzeniem, ale ku rozpaczy Coco zostawały przyozdabiane muślinowymi różami, piórami, sikorkami, ptasimi gniazdami (z jajeczkami!)
16. Rozkochała w sobie Boya Capela, który sfinansował jej otwarcie pracowni modystki (nawias dla chłopaków- modystka robi kapelusze) w Paryżu.
17. Po pewnym czasie w swoim sklepie wystawiła zaprojektowane przez siebie ubrania.
18. Mówiła, że nie sprzedałaby czegoś, czego sama by nie ubrała.
19. Była bardzo szczupła. W swoich projektach przeciwstawiała się wszystkiemu co podkreśla kobiecość- nie podkreślała biustu, ani talii.
20. Zależało jej na swobodzie ciała kobiet- bezwzględnie odrzuciła gorsety, skróciła spódnice.
21. Podczas I Wojny Światowej nie zamknęła sklepu i bardzo na tym zyskała. Szybko dostosowała swoje stroje do nowych warunków- kapelusze nie posiadały żadnych ornamentów, uszyła stroje dla sanitariuszek.
22. Podczas wojny było trudno o tkaniny. Zamówiła dżersej- typowy do wyrobu męskiej bielizny. Nikt nie pochwalał tego pomysłu, lecz ubrania z tego materiału zyskały ogromną popularność.
23. Miała jedną przyjaciółkę- Misię. Ona wprowadziła Gabrielę w świat sztuki. Coco ją uwielbiała, ale często obrażała mówiąc na przykład: "Kochamy ludzi za ich wady: Misia dała mi liczne i mocne powody by ją pokochać" albo "Misia jest kaleką serca. Zezuje w przyjaźni i kuleje w miłości."
 |
| Jeśli się nie mylę to pani z lewej to Coco, a pani w środku to Misia. |
5 komentarze
Ciekawe :d
OdpowiedzUsuńBardzo fajny post :)
OdpowiedzUsuńDodałam do obserwowanych :)
Super. Fajnie ze wkleilas zdjecia :)
OdpowiedzUsuńnie napisalas nic nowego , wszystkie te fakty sa zawarte w ksiazce ktora napisal henry gidel- Coco chanel, polecam do czytania
OdpowiedzUsuńTak jak napisałam na dole, "wszystkie informacje uzyskałam z biografii Coco Chanel Henry'ego Gidela". Wpis jest zbiorem najciekawszych faktów. Jednak nie wszystkich, dlatego również polecam do czytania :)
OdpowiedzUsuń